luns, 24 de novembro de 2008

EN DECEMBRO NO CINE CLUB GROUCHO MARX







Os xoves as 20:30 e 22:30 no Teatro Lauro Olmo do Barco



DIA 3 : EL PATIO DE MI CARCEL de Belén Macìas.



DIA 10: VICKY CRISTINA BARCELONA de Woody Allen.



DIA 17: LOS LIMONEROS de Eran Riklis.



Os mercores as 20:30 no Teatro Lauro Olmo :



DIA 2: A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM de Antonio Caeiro



DIA 9: OS SATELITES de Francisco Lodeiro Gòmez

CAMBIOS NA PROGRAMACION: ESTE XOVES NO CINE CLUB : SOLO QUIERO CAMINAR EN SUSTIRUCION DE CUATRO VIDAS


http://estrenos.labutaca.net/2008/10/31/solo-quiero-caminar/
Patrocinada pola concelleria de Asuntos Sociais do concello en colaboración co Cine Club Groucho Marx este xoves as 20:30 e 22:30 proxectarase a pelicula : Solo quiero caminar de Agustin Díaz Yanes. Este fim é para conmerar o dìa contra a violencia de xénero. A entrada será gratuita.

ESTE MERCORES EN CINEMAS DIXITAIS: BANDOLEIROS OU GUERRILLEIROS


http://www.axenciaaudiovisualgalega.org/public/index.php?seccion=oficinaproduccion/ficha_proyecto.php&id_proyecto=163
Este mércores ás 20:30 no teatro Lauro Olmo do Barco proxectarase o documental: bandoleiros ou guerrilleiros dentro da programación do Cine Club Groucho Marx. Para máis información sobre dito documental pinchade na páxina do principio.

luns, 17 de novembro de 2008

ESTA SEMANA DESCANSAMOS POLO TEATRO


O CINE CLUB GROUCHO MARX NON FAI PROXECIONS ESTA SEMAN POR QUE O TEATRO LAURO OLMO ESTA OCUPADO POLA OBRA DE TEATRO O CLUB DA CALCETA.

RECORDASE A TODOS OS SOCIOS QUE O PROXIMO DIA 19 DE DECEMBRO HABERA ELECIONS A DIRECTIVA DO CINE CLUB GROUCHO MARX .

NON TE ANDES POLAS RAMAS PRESENTA CANDIDATURA.

TUCAN....DO QUERAS PODRAS APORTAR O TEU GRAO DE AREA.

xoves, 13 de novembro de 2008

LA FRASE DE LA SEMANA: 13-11-08


EL MEJOR CINE POLITICO ES NO HACER CINE:

Marco Ferreri (director italiano)

Marco Ferreri
De Wikipedia, la enciclopedia libre
Saltar a navegación, búsqueda
Marco Ferreri (11 de mayo de 1928 en Milán - 9 de mayo de 1997 en París) fue un director de cine, actor y guionista italiano. Su película más conocida es La gran comilona.
Contenido[ocultar]
1 Biografía
2 Filmografía como director
3 Filmografía como actor (incompleta)
4 Enlaces externos
//

Biografía [editar]
Marco Ferreri entró en el mundo del cine a través de la realización de cortometrajes publicitarios. Más tarde, se dedicó a la producción y llegó a España como representante comercial de los objetivos Totalscope, la versión italiana de los Cinemascope americanos. Aquí conoció a Rafael Azcona, con el que colaboró en Los chicos en 1958, El pisito en 1959 y El cochecito en 1960, tres comedias españolas marcadas por un feroz sarcasmo antiburgués. De vuelta a Italia, Ferreri siguió rodando con su L’ape regina en 1962, una sátira anticatólica que fue censurada, incluso su título modificado debido a la crítica que hacía sobre la institución del matrimonio.
En Se acabó el negocio (La donna scimmia), de 1963, habla sobre las relaciones entre los sexos dominadas por la explotación del más débil, con el final también censurado, esta vez por decisión del productor Carlo Ponti.
Más adelante, realizó el capítulo de Il professore dentro de la película colectiva Controsesso en 1964, y luego el cuento antimachista El harén (L’harem) de 1967. Sin embargo, la que se cosidera su obra maestra es Dillinger ha muerto (Dillinger è morto), de 1969, un ensayo sobre la soledad del hombre contemporáneo en la sociedad capitalista.
Luego rodó la triste alegoría sobre el futuro El semen del hombre (Il seme dell’uomo) en 1970, un cuento kafkiano anticlerical, y La audiencia (L’udienza) en 1971. Más tarde, realizó una curiosa por no decir surrealista relectura de la derrota del general Custer en Little Big Horn llamada No tocar a la mujer blanca (Non toccare la donna bianca) en 1975.
Pero cuando alcanza de nuevo la cumbre es gracias a la adaptación del cuento de François Rabelais La gran comilona (La grande abbuffata), de 1973, que anticipó la furia iconoclasta del Saló o los 120 días de Sodoma de Pier Paolo Pasolini.
Desde entonces podríamos citar las siguientes obras: La última mujer (L’ultima donna), de 1976, y La casa del sorriso, de 1988. Homenajeando el cine que ya no existe en Nitrato d’argento (1995), concluyó con una nota de melancolía su recorrido como cineasta, a la vez genial e inclasificable.

Filmografía como director [editar]
Los chicos (1958)
El pisito (1959)
El cochecito (1960)
Le italiane e l'amore (1961) (el capítulo "L'infedeltà coniugale")
Se acabó el negocio (La donna scimmia) (1963)
Una storia moderna: l’ape regina (1963)
Controsesso (1964) (el capítulo "Il professore")
L'uomo dei cinque palloni (1965)
Oggi, domani, dopodomani (1965) (el capítulo "L'uomo dei 5 palloni")
Corrida! (1966)
El harén (L'harem) (1967)
El semen del hombre (Il seme dell'uomo) (1969)
Dillinger ha muerto (Dillinger è morto) (1969)
La audiencia (L'udienza) (1971)
Perché pagare per essere felici (1971)
Liza (1972)
La gran comilona (La grande abbuffata) (1973)
No tocar a la mujer blanca (Non toccare la donna bianca) (1974)
La última mujer (L'ultima donna) (1976)
Ciao maschio (1978)
Chiedo asilo (1979)
Storie di ordinaria follia (1981)
Storia di Piera (1983)
Il futuro è donna (1984)
I Love You (1986)
La casa del sorriso (1988)
Come sono buoni i bianchi (1988)
Le banquet (1989) (Televisión)
La carne (1991)
Diario di un vizio (1993)
Nitrato d'argento (1997)

Filmografía como actor (incompleta) [editar]
El pisito (1959)
Casanova '70 (1965)
Il fischio al naso (1967)
Porcile (1969)
Le Vent d'est (1970)
Ciao Gulliver (1970)

Enlaces externos [editar]
Marco Ferreri en la IMDb
Rafael Azcona habla sobre Marco Ferreri, entrevista de Serge Toubiana.
Marco Ferreri en España, texto de Juan A. Ríos Carratalá enmarcado en el IV Encuentro de investigadores de las universidades de Alicante y Macerata celebrado en Mayo de 1995.
Obtenido de "http://es.wikipedia.org/wiki/Marco_Ferreri"
Categorías: Nacidos en 1928 Fallecidos en 1997 Actores de Italia Directores de cine de Italia Directores de cine de España Milaneses

CHE, EL ARGENTINO de S. Soderbergh. CINE NO TEATRO LAURO OLMO


Este fin de semana no Teatro Lauro Olmo: CHE , EL ARGENTINO unha película de Steven Soedrbergh, Benicio del Toro acadou o premio o mellor actor no pasado Festival de Cannes.

luns, 10 de novembro de 2008

BATALLA EN SEATTLE hoxe xoves na programación do cine club Groucho Marx

http://www.labutaca.net/films/62/batalla-en-seattle.php
O xoves 13 as 20:30 e 22:30 no teatro Lauro Olmo do Barco o Cine Club Groucho Marx proxectara a sua sesiòn semanal.
Este xoves : Batalla en Seattle pra conmemorar a vindeira reuniòn do G-21-22 o os que sexan
maís información sobre a pelicula pinchado a direción que esta o principio da noticia

ISAAC O MERCORES NO CINE CLUB GROUCHO MARX

http://www.axenciaaudiovisualgalega.org/public/index.php?seccion=oficinaproduccion/ficha_proyecto.php&id_proyecto=1146
Este mercores no Teatro Lauro Olmo do Barco o cine club Groucho Marx pon na pantalla o segundo documental do ciclo sobre a memoria historica.
Esta dedicado o insigne Isaac Diaz Pardo

xoves, 6 de novembro de 2008

LA FRASE DE LA SEMANA


LA TELEVISION ES EL UNICO SOMNIFERO QUE SE TOMA POR LOS OJOS.

VITORIO DE SICA(actor y director italiano)

Vittorio de Sica (Sora, 7 de julio de 1901 - † Neuilly-sur-Seine, 13 de noviembre de 1974). Director de cine y actor italiano.
Nacido en Sora, en la provincia de Frosinone (en la región del Lacio) figura clave del movimiento cinematográfico, conocido como neorrealismo italiano, al que contribuyó con dos destacadas películas, escritas en colaboración con Cesare Zavattini: "Sciucià" (traducida en España como "El limpiabotas", Sciuscià es una deformación de la expresión inglesa "shoe shine" (el film narra la historia de un grupo de niños que durante la Segunda Guerra Mundial se ofrecen para trabajar como limpiabotas para los soldados estadounidenses) y su universalmente conocida "Ladrones de bicicletas". Vittorio se inició en la escena cuando en 1927 ingresó en calidad de segundo actor joven en la compañía de Sergio Tofano, Luigi Almirante y Giuditta Rissone.
La crítica destaca asimismo su film de 1961 "La Ciociara", que habría de valerle a Sophia Loren el Oscar a la mejor actriz.
Como actor, destacó, entre otras muchas películas, en "El general della Rovere", donde interpreta a un estafador de poca monta que acepta hacerse pasar por un general badogliano (partidario del presidente del gobierno Pietro Badoglio, militar nombrado para tal cargo por el Rey tras la deposición de Benito Mussolini y el armisticio del 8 de septiembre) abatido por los alemanes al intentar entrar en Italia para ponerse al frente de la Resistencia, y de la evolución moral del personaje de De Sica de estafador sin principios a héroe de la lucha antinazi.
Para el rodaje de La puerta del cielo, Vittorio de Sica dio trabajo como extras a alrededor de 300 judíos y otros amenazados por el nazismo. Para evitar su captura y deportación, el director de "Ladrones de bicicletas" prolongó lo más que pudo el trabajo, permitiendo así que pudieran eludir el cerco nazi-fascista hasta la llegada de los aliados en junio de 1944.
De su relación con Maria Mercader nacieron dos hijos. Falleció el 13 de noviembre de 1974 en Neuilly-sur-Seine, Francia, tras una intervención quirúrgica.

Filmografía [editar]

Director [editar]
1940 : Rosas escarlata ("Rose scarlatte")
1941 : Nacida en viernes ("Teresa Venerdì")
1941 : Magdalena, cero en conducta ("Maddalena zero in condotta")
1942 : Recuerdo de amor ("Un garibaldino al convento")
1943 : Los niños nos miran ("I bambini ci guardano")
1945 : La puerta del cielo ("La porta del cielo")
1946 : El limpiabotas ("Sciuscià")
1948 : Ladrón de bicicletas o Ladrones de bicicletas ("Ladri di biciclette")
1951 : Milagro en Milán ("Miracolo a Milano")
1952 : Umberto D.
1953 : Estación Termini ("Stazione Termini")
1956 : El techo ("Il tetto")
1960 : Dos mujeres ("La ciociara")
1961 : El juicio universal ("Il giudizio universale")
1962 : Bocaccio 70, episodio "La rifa"
1962 : Los secuestrados de Altona, ("I sequestrati di Altona")
1963 : Ayer, hoy y mañana ("Ieri, oggi,domani")
1963 : El especulador ("Il Boom")
1964 : Matrimonio a la italiana ("Matrimonio all'italiana")
1965 : Un mondo nuovo
1966 : Tras la pista del zorro ("Caccia a la volpe")
1967 : Siete veces mujer ("Woman Times Seven")
1967 : Las brujas ("Le streghe"), episodio "Una sera come le altre"
1968 : Amantes ("Amanti")
1970 : Tres parejas ("Le coppie"), episodio "El león".
1970 : El jardín de los Finzi-Contini I y II ("Il giardino dei Finzi-Contini I y II")
1970 : Los girasoles ("I girasoli")
1972 : ¿Y cuando llegará Andrés? ("Lo chiameremo Andrea")
1973 : Las vacaciones ("Una breve vacanza")
1974 : El viaje ("Il viaggio")

CARTEL ALTERNATIVO DA PASADA SEMANA DE CINE



VALE MAS BOTELO EN MANO QUE AVISPA EN LOS.........

luns, 3 de novembro de 2008

LOBOS SUCIOS NO CINE CLUB ESTE MERCORES


O CINE CLUB GROUCHO MARX ENTRA ESTE MERCORES A PARTIR DAS 20:30 NO CIRCUITO DAS PROXECIONS DE CINEMAS DIXITAIS DA XUNTA DE GALICIA ( AXENCIA AUDIOVISUAL GALEGA ) COA PROXECION DE LOBOS SUCIOS UN DOCUMENTAL RODADO NA COMARCA DE VALDEORRAS

A película está dirixida por Felipe Rodríguez Lameiro e foi estreada no pasado festival de cine de Ponferrada. Forma parte dun ciclo de documentais relacionados coa memoria histórica incluído na programación dos Cinemas Dixitais, da Axencia Audiovisual Galega. As proxeccións terán lugar os mércores ás 20h30 minutos
Lobos Sucios trata de sacar á luz os entresixos da revolución mineira do wolfram (wolf=lobo, ram=sucio) en Galicia durante a posguerra civil española, a partir do desenterro dun corpo, o desenterro da memoria e o desenterro dunha lenda."Lobos sucios" flúe a través de tres liñas narrativas que se entrelazan e relacionan co fin de obter unha metáfora fílmica a partir da mirada persoal do autor sobre a memoria ou testemuña dos protagonistas da historia. O documental comeza coas imaxes dun suceso, a exhumación dun cadáver. Son os restos do maquis Miguel Cardeñas Lozano, que cumpría una condena de 30 anos no destacamento penitenciario das minas de Casaio e que foi executado en circunstancias non esclarecidas.
Outros títulos que poderán verse neste ciclo son: o 12 de novembro Isaac (2007), o 26 de novembro Bandoleiros ou guerrilleiros (2006) e o 3 de decembro A memoria dos tempos do volfran (2003). Todos eles nunha única sesión ás 20h30 e con entrada libre.

sábado, 1 de novembro de 2008

Este xoves no cine club groucho marx : Por fin viúva


xoves día 6 ás 20.30 e 22,30 o cine club proxectará na pantalla do teatro Lauro Olmo unha comedia francesa dirixida por sabelle Mergaut